Wat ik doe is leven

Dagen: Dagen Zes donderdagen (14.00 -16.30 uur)
Begeleiding: Gertruud Padberg en Vic Bos

 
Dit is geen kluis – het is een huis. (…) Ik draag een broek. Wat ik doe is leven. Mijn bidden is als ademhalen. (…) Hier in de bossen kun je het Nieuwe Testament zien: dat wil zeggen, de wind waait door de bomen en je ademt hem in. Mag ik ervan uitgaan dat ik duidelijk ben?

 
Lezen in het werk van Thomas Merton (1915 – 1968) is boeiend en verrassend. Wij maken kennis met een monnik die in zijn meditatieve aanwezigheid in de vrije natuur zich bewust wordt van zijn plaats als deel van die natuur.

 
Je moet alleen zijn onder de hemel voordat de dingen hun eigen plaats innemen en je te midden van dit alles je eigen plaats vindt.

 
Op die eigen plek onder de hemel, in de alomvattende kosmos, buigt Merton zich naar binnen, leeg èn vervuld, eenzaam èn verbonden met wereld en mensheid. Een monnik bij wie contemplatie en betrokkenheid zijn als in- en uitademen.

 
In zijn werk ontmoeten we een mens die ons veel facetten van zijn persoon laat zien: een denker, een schrijver, een dichter, een natuurbeschouwer, een zoeker.

 
Merton uit zich o.a. als een kritisch contemplatief die openstaat voor God en wereld, als een warm voorstander en pionier van de interreligieuze dialoog en als een hartstochtelijk advocaat van gerechtigheid en vrede. Enkele citaten kunnen dit illustreren.

 
Het geheim van mijn ware identiteit ligt verborgen in God. Hij alleen kan mij degene maken die ik werkelijk ben, of liever: degene die ik zal zijn wanneer ik eindelijk ten volle begin te zijn. Maar dit werk zal nooit voltooid zijn als ik die ware identiteit niet verlang, als ik me niet inspan om haar te ontdekken met God en in God…

 

(…) als je in de stad moet leven en werken tussen machines, als je de metro moet nemen, als je moet eten op plekken waar de radio je doof maakt met onbelangrijke en valse nieuwtjes en waar het voedsel onverteerbaar en schadelijk is, en als de sentimenten van de mensen om je heen je vervelen, word dan niet ongeduldig, maar aanvaard het, uit liefde voor God, als een zaad van eenzaamheid, geplant in je hart.

 
Door aan elkaar uit te wisselen wat ons bij het lezen van Thomas Merton het meest raakt – in welke zin dan ook – willen we op het spoor komen van wat ons beweegt, van wat voor ons leven kan zijn.

 
We gebruiken het boek New Seeds of Contemplation in een vertaling van Edward Buysse (Unistad Uitgaven, Antwerpen 1988). De Nederlandse tekst wordt aan het begin van de bijeenkomsten uitgereikt.