Tussen verwijdering en verbinding

Filmcyclus

 

De films The Father, Past Lives en The Old Oak zijn verschillend van stijl en onderwerp, maar wat ze gemeen hebben is dat ze het onvermijdelijke spanningsveld aan de orde stellen tussen verwijdering en verbinding: in de relaties tussen ouders en kinderen, tussen geliefden en tussen gemeenschappen. Valt hier nog iets te kiezen? Of is het meer een kwestie van bij elkaar blijven, schipperen en samen volhouden?

 

The Father

In deze Britse film van Florian Zeller speelt Anthony Hopkins een alzheimerpatiënt, die in een Londens appartement samenleeft met zijn dochter Anne. Daar is hij continu verdwaald in situaties waarin de essentie van je mens-zijn is, dat je daar de weg weet.

Tot wanhoop van Anne weigert haar vader alle hulp. Elke zorgverlener die de drempel overkomt, jaagt hij weg. Als hij wil kan hij charmant zijn, maar ook ongekend gemeen. Hopkins acteert virtuoos in die stemmingswisselingen, maar ontroert vooral in de kleine momenten van breekbare wanhoop, zoals op het einde wanneer hij ook zichzelf niet meer herkent. De film is zo gemonteerd, dat je als kijker op den duur net zo gedesoriënteerd raakt als de vader zelf.

 

Past Lives

Toneelschrijver Celine Chong maakte voor haar prachtige speelfilmdebuut gebruik van haar eigen verhaal. Ze verhuisde op haar twaalfde met haar ouders van Korea naar Canada. Een ander land, een andere taal en cultuur. Chong verhuisde daarna nog eens naar New York. We zien hoe de hoofdpersoon, Nora, in Seoul afscheid neemt van haar jeugdvriendje Hae Sung. En hoe ze hem als twintiger weer tegenkomt op internet, maar toch besluit het contact te beëindigen. In het derde deel van de film is Nora getrouwd met Arthur, als ze op een dag bericht krijgt van Hae Sung. Hij komt voor een week naar New York. Zo vindt na vele jaren de hereniging plaats van de twee jeugdvrienden, in het bijzijn van Arthur.

 

The Old Oak

In een voormalig mijnwerkersdorp in het noordoosten van Engeland staat een pub met de naam The Old Oak. Het is het enige lokaal in het dorp dat nog open is. Na de sluiting van de mijn zijn veel mensen vertrokken. Scholen en winkels verdwenen. En uitgerekend in dit dorp, waar de lokale bewoners weinig perspectief hebben, stopt een bus met Syrische vluchtelingen. Zoals altijd gaat de Britse veteraan Ken Loach (87 jr.) de hedendaagse problematiek niet uit de weg van vergeten gemeenschappen waar  extreemrechts toeslaat. Maar de opbloeiende vriendschap tussen de Engelse pubeigenaar TJ Ballantyne en de jonge Syrische vluchteling Yara geeft hoop.

 

Dagen: Drie zaterdagen ( 11.00 – 16.00u)

Data: 8 feb – 22 feb – 8 mrt

Kosten: 66 euro

Begeleiding: Marjeet Verbeek en Wilbert Sentenie