Spirituele onrust die lucht geeft

Spirituele onrust die lucht geeft           

Mijn heldere afgrond van Christian Wiman

 

Misschien hoeven we maar een paar regels uit dit boek te lezen (al lezend met een potlood in de hand staat een bladzijde al snel vol onderstrepingen) en het gesprek kan starten. Want volgens Christian Wiman is een moderne gelovige een zoeker. Vastgrijpen betekent laten ontglippen. Nieuwe taal zoeken is onvermijdelijk een queeste naar wat geloven kan behelzen.

Die zoektocht onderneemt Christian Wiman In het dagboekachtige Mijn heldere afgrond. Hij heeft geen antwoorden (“I don’t run a church”) op vragen over God. Hij zoekt en balanceert tussen wat onzegbaar is maar wat zich soms, onverwacht, ervaren laat. Poëzie helpt daarbij. Zo opent het boek met deze regels:

 

Mijn God mijn heldere afgrond

alle verlangen verdwijnt niet in uw zwarte gat

weer nader ik van wat ik weet de rand

niets kan ik geloven en toch geloof ik dat:

 

Hiermee houdt het gedicht op. En dan begint het boek. Het boek eindigt ook met deze dichtregels, alleen staat er dan na de laatste regel een punt.

Mijn heldere afgrond  is een uitwerking van wat in Wiman opborrelt – als uit een verscholen bron –  nadat hij verneemt levensbedreigend ziek te zijn. Hij kan niet anders dan zijn vragen over leven en dood te vertolken in het licht van wat hij als door God gegeven ervaart. Tegelijk beseft hij niets zeker te weten. Zo jongleert hij met woorden om ervaringen van vervreemding en waarheid, leven en sterven, onrust en lichtheid over te brengen aan zijn lezers.

In 2016 verscheen dit boek in Nederland, vertaald door Willem Jan Otten. Op de een of andere manier vertolkt Wiman een manier van gelovig zijn die lucht geeft zonder het zoeken op te schorten. Hij was vorig jaar in Nederland te gast in De Balie in Amsterdam en bij DeZinnen in Den Haag. Als input voor deze gespreksgroep zullen we, naast natuurlijk het boek, gebruik maken van  interviews die hij toen en eerder gaf, en van enkele verwijzingen naar films, boeken en gedichten die Wiman veelvuldig aanhaalt.

Maar het voornaamste zal het onderlinge gesprek zijn over wat in ons opborrelt als we het boek lezen, iets waartoe de teksten ook voortdurend oproepen .

Om goed mee te kunnen doen is het nodig het boek ter beschikking te hebben. Hierbij de boekgegevens:

Christian Wiman, Mijn heldere afgrond. Overpeinzingen van een moderne gelovige (Vert. Willem Jan Otten)

Uitg. Brandaan, Barneveld. ISBN 978 94 6005 035 0  NUR 700/728

 

Dagen                Vijf woensdagen (14.00 –  16.30uur)

Data                   7 feb –  21 feb –  7 mrt – 21 mrt -– 11 apr

Kosten                  50 euro

Begeleiding       Mirjam Wolthuis en Riet Spierings