Roadmovies
Dagen: Drie dinsdagen ( 11.00 – 16.30 uur)
Begeleiding: Marjeet Verbeek en Wilbert Sentenie
De weg gaat verder eindeloos
Vanaf de deur waar hij begon
Ik moet hem volgen rusteloos
Tot ver achter de horizon.
(Gandalf in Lord of the Rings)
Filmkunst is de kunst van de be-weg-ing. Het Griekse woord voor beweging is kinèma, waarvan het woord cinema is afgeleid. Al vanaf het begin ontwikkelde de filmkunst zich in belangrijke mate als kunst van de weg; regisseurs ontdekten en exploreerden de weg als een van de belangrijkste cinematografische ruimtes. Zo ontstond de roadmovie, het filmgenre dat toont hoe mens en beschaving voortdurend in ontwikkeling zijn.
Charlie Chaplin heeft met het typetje van de Zwerver de toon gezet voor vele volgende films: nergens een vast thuis, is de weg zelf zijn huis. In zijn creatieve handen krijgt het democratische karakter van die bewegingsvrijheid een diepe en sociale betekenis: het recht om – zoals de zwerver – overal in de wereld thuis te zijn! Het is dus geen toeval dat Chaplin de Zwerver in situaties laat bewegen waar de verstarring en het sociale onrecht mensen geknecht houdt.
Vele regisseurs uit allerlei delen van de wereld zijn Chaplin gevolgd in het creëren van roadmovies, die een gevoel van vrijheid en levensenergie oproepen dwars tegen maatschappelijke onderdrukking en dogmatische verstarring in. En die bovendien letterlijk en figuurlijk over grenzen gaan. De weg is immers geen eigendom van één bepaald volk. Overal bewegen mensen zich in en door het landschap. De weg kent geen grenzen. Het is zelfs zo dat de weg de door volkeren en staten aangebrachte grenzen relativeert.
De weg die de filmkunst gaat is niet anders. Inmiddels behoort ze de hele wereld en alle culturen toe. Dat leert ons het werk van jongere cineasten overal ter wereld, die hun oeuvre op, langs en met de weg bouwen.
We bekijken drie schitterende en belangwekkende hedendaagse roadmovies die zich afspelen in verschillende delen van de wereld:
- Samsara (Pan Nalin) in Noord-India
- The Goddess of 1967 (Clara Law) in Japan en vooral Australië
- Central do Brasil (Walter Salles) in Brazilië
Drie films die vertellen over hoe jongere en oudere mensen fysiek en geestelijk onderweg zijn. De weg naar buiten is in al die films tevens de weg naar binnen. En zo wordt de weg hun levensweg. Of, zoals in Tao zo mooi wordt gezegd: leven is langs de weg blijven bewegen.