Memento mori – Carpe diem – Filmcyclus
Memento mori is een Latijns gezegde dat betekent: Gedenk te sterven. Memento mori ligt echter dicht bij dat andere Latijns gezegde Carpe diem, dat Pluk de dag betekent. In de Middeleeuwen dacht men vooral aan het Memento mori: denk eraan dat je op een dag gaat sterven en dat je voor het aangezicht van God zal verschijnen. In onze samenleving denken we vaker aan het Carpe diem: pluk de dag en maak plezier!
Drie fraaie films zijn boeiend omdat ze Memento mori en Carpe diem juist met elkaar verbinden! We bespreken met elkaar Le tout nouveau testament, After life en Still Life.
Le tout nouveau testament
In Jaco Van Dormaels tragikomische Le tout nouveau testament (België, 2015) ontketent profeet Ea – dochter van God en Godin en zus van Jezus – een revolutie door op aarde met zes nieuwe apostelen een nieuw liefdevol testament op te tekenen. God woont met zijn vrouw en dochter in een driekamerappartement in Brussel. Vanachter zijn computer maakt hij dagelijks voor iedere aardbewoner snode plannen. Met zijn kinderlijke fantasie bekokstooft hij onder meer macabere vliegrampen. Zijn vrouw is door al het gesnauw verworden tot een bedeesde huishoudster. Voor dochter Ea is de maat echter vol! Voordat ze naar de aarde gaat, hackt ze zijn computer en stuurt ze alle stervelingen hun sterfdatum, waardoor die gaan denken: wat willen we met de rest van ons leven?
After life
In zijn diepzinnige film After life (Japan 1996) toont Kore-eda de relatie tussen werkelijkheid, herinnering, en de verbeelding van herinneringen in film. After life speelt zich af in het voorportaal van het hiernamaals, een station tussen de dood en de eeuwigheid.
Hier komen de overledenen aan en moeten zij binnen drie dagen hun meest dierbare herinnering formuleren. Deze geluksmomenten worden vervolgens door de werknemers van het tussenstation in scène gezet en gefilmd. Nadat de doden hun persoonlijke filmpje hebben gezien en het gelukkigste moment van hun leven hebben herbeleefd, vergeten zij de rest van hun aardse bestaan en nemen zij dat ene moment mee naar de eeuwigheid van het hiernamaals. Je denkt als vanzelf: wat is mijn moment?
Still life
In de verstilde film van Uberto Pasolini (Engeland 2013) is John May een alleenstaande gemeenteambtenaar die zich inzet voor het vinden van nabestaanden van mensen die in eenzaamheid zijn gestorven. Omdat er vaak een reden is dat mensen alleen zijn gestorven en pas na weken gevonden worden, staat hij er meestal in zijn eentje voor en is hij degene die de door hem geschreven grafrede en uitgezochte muziek aanhoort.
Als May ‘boventallig’ wordt, mag hij alleen zijn lopende zaak nog afronden. Hij neemt de zaak nog persoonlijker dan gewoonlijk en gaat op zoek naar mensen die deze man gekend hebben. Deze zoektocht verandert ook langzaam zijn eigen verstilde leven…
Dagen Drie zaterdagen (11.00 – 16.30 uur)
Data 2 feb – 16 feb – 2 mrt
Kosten 60 euro
Begeleiding Wilbert Sentenie en Marjeet Verbeek