En god zwijgt…
Dagen: zes donderdagen (14.00 – 16.30 uur)
Begeleiding: Lia Vergouwen en Vic Bos
Wanneer de Zweedse econoom en diplomaat Dag Hammarskjöld (1905 – 1961) in 1953 de Noor Trygve Lie opvolgt als secretaris-generaal van de Verenigde Naties, wordt hij door zijn voorganger verwelkomd met de woorden: ‘Je volgt mij op in de meest onmogelijke baan die er op de wereld bestaat.’
Ruim acht jaar lang zet Dag Hammarskjöld zich in om de wereldorganisatie van de Verenigde Naties uit te bouwen tot een Centrum waarin geweldloze omgang van volkeren met elkaar voorop staat. Tijdens de Congo-crisis komt hij om bij een mysterieus vliegtuigongeluk in Rhodesië. In zijn woning te New York treft men een manuscript aan, getiteld Merkstenen. Er is een brief bijgevoegd aan zijn vriend Leif Belfrage. Deze brief eindigt als volgt: ‘Als je vindt dat ze (deze aantekeningen) het waard zijn om gedrukt te worden, heb je het recht dat te doen, als een soort ‘witboek’ over mijn dialoog met mezelf – en God.’
In dit vanaf 1925 bijgehouden dagboek wordt stap voor stap de levensweg getekend van een mens die verlangt naar een doel in zijn eigen bestaan, een mens die zoekt naar zin.
Pinksteren 1961
‘Ik weet niet wie – of wat – de vraag stelde. Ik weet niet wanneer zij gesteld werd. Ik herinner me niet, dat ik antwoordde. Maar eens zei ik ja, tegen iemand – of iets. Vanaf dat moment heb ik de zekerheid dat het leven zinvol is…’
Op een zestal middagen willen we door gezamenlijke bespreking van Merkstenen de ervaring en het zoeken van Dag Hammarskjöld beter verstaan en tegelijk onze eigen ervaring en ons eigen zoeken op het spoor komen. Misschien wordt zo de stille wens van Hammarskjöld vervuld: ‘Het kan toch voor de een of ander zin hebben om de weg van een leven te zien, waarover de levende zelf niet wilde spreken.’ Bij de tekstlezing gebruiken we: Dag Hammarskjöld, Merkstenen, Uitgeverij Kok, Kampen 1998.