Elke golf is de zee

Dagen: Drie maandagen ( 10.30 – 16.00 uur)
Begeleiding: Wim Bonarius en Joop Stam

 
Oude mensen zouden ontdekkingsreizigers moeten zijn.
Hier en daar hebben geen belang
We moeten roerloos zijn en toch blijven bewegen
Naar een andere intensiteit toe
Voor een diepere eenheid, een inniger vereniging
Door de duistere koude en de lege verlatenheid,
De kreet van de golf, van de wind, de wijde wateren
Van de stormvogel en de bruinvis. In mijn einde is mijn aanvang.

 
(T.S. Eliot, East Coker, 202 – 209)

 
Met deze tekst van T.S. Eliot begint de trappist Jef Boeckmans zijn inleiding bij het boek van de Benedictijn Willigis Jäger, Elke golf is de zee. (Oorspronkelijke titel: Die Welle ist das Meer), Asoka BV, Rotterdam 2003, ISBN 90 5670 095 2.

 
Is het niet aan ontdekkingsreizigers eigen dat juist het onbekende bij hen de grootste verwondering oproept? Een verwondering die tevens een uitnodiging inhoudt verder ‘te ontdekken’. Kunnen wij aan de hand van het boek van Willigis Jäger die ontdekkingsreis beginnen en/of voortzetten? Worden wij geraakt door wat hij ons te zeggen heeft en kunnen we eventueel een eind meelopen?

 
Een verwijzend spreken over het grote Levensmysterie heeft sinds mensenheugenis prachtige literatuur opgeleverd. In het Oude Testament zijn de psalmen daar een toonaangevend voorbeeld van. Vol ontzag wordt daarin over het Levensmysterie gesproken. Worden we ook niet door wat de psalmen ons te vertellen hebben uitgenodigd tot die ontdekkingstocht? We stellen ons voor drie dagen met elkaar op zoek te gaan naar overeenkomsten tussen de oude en de hedendaagse wijze van verwijzend spreken over dat uitdagende Mysterie. We proberen met elkaar te delen waarin we geraakt zijn en waar er bij ons vragen naar boven komen.