‘Een eindelijke verheldering van ogen’ Oud worden – oud zijn

Het is een opengaan van vergezichten,

een bijna van gehavendheid genezen;

een aan de rand der tijdeloosheid wezen.

Of in de avond gij de zee ziet lichten.

(Ida Gerhardt)

 

Iedereen wil graag oud worden, maar niemand wil graag oud zijn. Een bekend gezegde dat goed uitdrukking geeft aan een mening over de ouderdom.

Er spreekt angst en misschien wel afschuw uit over de beelden van niet meer kunnen wat je wilt, ziekte en gebrek, afhankelijkheid en dementie, waarbij dat alles ook nog eens eindigt met de dood.

Geen aantrekkelijk vooruitzicht zou je zeggen.

 

Maar je kunt er ook op een andere manier naar kijken. Ouderdom als geschenk, als een tijd van mogelijkheden die je vroeger niet had.

Tijd om aan jezelf toe te komen, je te bezinnen op wie je bent geworden. Nadenken over de tijd die voor je ligt en hoe die te gebruiken om verder te groeien en wijzer te worden. Tijd die je ook aan anderen kunt besteden, familie, vrienden, of aan andere dingen, zoals genieten van natuur, kunst en muziek.

Natuurlijk is er ook moeizaamheid, pijn, verlies en verdriet. Over wat je moet loslaten en over wat je moet aanvaarden tegen wil en dank.

Over deze periode in het leven van de oudere mens gaan we met elkaar in gesprek in deze cyclus. Over de ervaring van het oud worden en het oud zijn. Over de beleving van de laatste levensfase, misschien het ernaar toe leven, het je verzoenen met de werkelijkheid. Maar ook over de beweging die gemaakt kan worden in aanvaarden, loslaten, overgave en toevertrouwen.

En daarbij de vraag hoe we toch ook ‘gewoon’ het leven van alledag verder leven en genieten van wat zich daar voordoet.

Thema’s die we in onze zoektocht kunnen tegenkomen zijn bijvoorbeeld aanvaarding van het geleefde leven, en van het leven nu en van wat kan komen: afname van krachten, afhankelijkheid, ziekte, pijn. En vergeving, van anderen maar ook van jezelf, bij of tot jezelf komen. Verzoening met verlies en verdriet, met de eenzaamheid die onlosmakelijk ook bij de ouderdom hoort.

We denken na over de voltooiing van het leven, het leven naar het einde toe, misschien wel ‘een opengaan van vergezichten’.

We zoeken naar de innerlijke ruimte om dit proces te kunnen doorleven.  Spiritualiteit is hierbij een weg om open te gaan voor dat wat meer is, wat je draagt, waar vanuit je leeft. En je zo toe te vertrouwen aan het leven zoals het zich aandient in deze (laatste) levensfase.

 

We gaan werken met poëzie van bv. Vasalis, Ida Gerhardt, Judith Herzberg en Rutger Kopland; en met prozateksten van diverse auteurs, zoals Herman Andriessen, Frits de Lange, of uit interviews en artikelen uit dag- en weekbladen.

 

Dagen                Vijf woensdagen (13.30 – 16.00 uur)

Data                   30 jan – 13 feb – 27 feb – 13 mrt – 27 mrt

Kosten               50 euro

Begeleiding       Wil Simis-Goddijn en Joanne Kruijswijk Jansen