De liefde van Simone Weil

Dagen: Drie zaterdagen (11.00 – 16.30 uur)
Begeleiding: Frans Maas

 
Teksten van de Franse filosofe en schrijfster Simone Weil (1909 – 1943) brengen ongemakkelijke onderwerpen ter sprake: de afwezigheid van God, ongeluk, onkerkelijkheid, maar ze zijn doortrokken van paradox en liefde.

 
Ik ben er heel zeker van dat er een God is, in de zin dat ik er heel zeker van ben dat mijn liefde geen illusie is. Ik ben er heel zeker van dat er geen God is, in de zin dat ik er heel zeker van ben dat er niets in de werkelijkheid is dat lijkt op wat ik op begrip breng, wanneer ik die naam uitspreek.

De vreugde en het ongeluk, het is om het even, zij dragen de merktekenen van het goddelijke handschrift, of het nu in vrolijk rood dan wel in bitter zwart geschreven is. Maar de auteur is afwezig. Het bestaan van God mogen we best ter discussie stellen, maar zijn liefde niet. Er is maar één godsbewijs, en dat is dat wij doorgaan met hem beminnen. God is aanwezig in onze werkelijkheid, zoals het brood aanwezig is in de honger, het water in de dorst. God is aanwezig in het onstilbare verlangen naar God. God is aanwezig in de aanhoudende klacht ‘mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?’.

 
(parafrase van Simone Weil, door Frits de Lange)

 
Aan de hand van dergelijke teksten proberen we met elkaar te vinden in welke mate Simone Weils zicht op Liefde in ons eigen leven tot ruimte en kracht kan worden. Er wordt een andere tekst gelezen dan vorig jaar.