De eigen weg te gaan

Dagen: Vijf donderdagen (10.30 – 13.00 uur)
Begeleiding: Marijke Rijkes en Harm van Grol

 
Deze titel is ontleend aan het laatste gedicht van Vasalis.

 
Ook Herman Andriessen gebruikt deze woorden in de titel van zijn boek: Een eigen weg te gaan. Ouderen en spiritualiteit, Kampen, Ten Have 2004.

 
Sub finem

 

En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten –
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.
(M. Vasalis)

 
De laatste gedichten van Vasalis en de notities van Andriessen vormen het uitgangspunt voor een serie bijeenkomsten over het toeleven naar oud zijn.

 
Ouder worden dat willen we wel, niet meer werken en genieten van onze vrijheid. Eindelijk al die leuke dingen doen waar we nooit aan toe kwamen. Maar ‘oud zijn’? De ouderdom komt met gebreken, is een fase van afzien.

 
Maar is het daarmee gezegd? Als we Vasalis mogen geloven, is er veel meer: Het enige dat oud lijkt is dit ogenblik. De ouderdom is niet een dikke punt achter het leven, maar een levensfase in zichzelf, met alle mogelijkheden van dien, als we er ons voor openstellen. Wat zou het eigene van deze levensfase kunnen zijn?

 
Op zoek naar een antwoord op die vraag, volgen we de suggesties van Vasalis en Andriessen en gaan we vooral bij onszelf te rade. Wat is voor elk van ons het bijzondere van de ouderdom, de eigen weg die we hebben te gaan? Zit daar zin en waarde in? Kan het waar zijn dat we zo nog wat dichter bij onze kern komen? En is er voltooiing?

 
In vijf bijeenkomsten lezen we teksten van Vasalis en Andriessen en delen we onze eigen ervaringen met ouder worden, zodat we elkaar kunnen inspireren, op weg helpen en ons kunnen laten verrassen.