Met genoegen bieden wij u bij deze het nieuwe programma voorjaar 2013 aan van het Karmelitaans Centrum voor Spiritualiteit. We hebben geprobeerd een veelzijdig programma samen te stellen waarin vele rijke schakeringen van het spirituele palet zijn vertegenwoordigd. Ons aanbod kent een grote schare trouwe deelnemers terwijl we ieder jaar ook veel nieuwe mensen mogen verwelkomen. In onze cycli proberen wij aan te sluiten bij wat mensen van nu beweegt, waar ze naar op zoek zijn en wat hen ter harte gaat. In reactie op de toenemende onrust en stress in onze samenleving wil het KCS juist een plaats zijn van onthaasting en rust. Een plaats met ruimte om stil te staan bij je eigen leven en persoonlijke beleving en daarover in gesprek te gaan met anderen.
Thema’s als rust, stilte en ontspanning zijn in ons aanbod dan ook ruim vertegenwoordigd. Zie hiervoor bijvoorbeeld de cyclus Zen-zien-tekenen. Van oudsher waren het de christelijke spiritualiteit/mystiek en de kloostertradities die wezen op het belang van innerlijke aandacht en stilte. In een van de cycli (Hunkeren naar rust) wordt de benedictijnse spiritualiteit verrassend beschreven door een nog jeugdige maar hogelijk geïnteresseerde journalist. Verder is er een cyclus Levenskunst volgens Teresa van Avila, de wijze en eigenzinnige mystica wier vijfde eeuwfeest van haar geboorte uitgebreid gevierd zal worden in 2015.
Wie zich graag verdiept in de grote filosofen zal zich aangesproken voelen door het nieuwe aanbod rond Søren Kierkegaard (Ieder mens is uniek), een serie die op veler verzoek wordt voortgezet.
Voor de boeiende relatie tussen kunst en spiritualiteit wordt op het KCS een belangrijke plaats ingeruimd. Er is weer een programma rond Marc Chagall, waarbij ditmaal wordt ingegaan op zijn verbeelding van het verhaal van David: Door schade en schande mens worden… Een klassieker op het KCS is ook het filmaanbod. Dit voorjaar worden er prachtige films vertoond rond het thema Groeien in mededogen.
Tot slot een cyclus die direct wil aansluiten bij de eigen levensfase en ervaring van oudere deelnemers: Een leven lang groeien.
Als KCS zijn wij verheugd dat er de laatste jaren een goede samenwerking tot stand is gekomen met het Haarlemse Stem in de Stad* en de Groenmarktkerk*. De cyclus Geaard zijn in goede grond wordt aangeboden vanuit deze samenwerking.
Daarnaast verdiepen we de samenwerking met het tijdschrift Speling* en wordt een Leesgroep Speling opnieuw aangeboden op het KCS.
Tot besluit. Alle cycli op het KCS zijn er vooral op gericht dat deelnemers kunnen stilstaan bij hun eigen innerlijke ervaring en die van anderen en daarover met elkaar in gesprek kunnen gaan. Het KCS is geen studiecentrum waarin kennis wordt overgedragen of bediscussieerd. Voor zover het om kennis gaat, is dat kennis van het hart. Het gaat om verdieping en verrijking van ieders eigen ervaringen door wat er wordt aangeboden aan teksten, films, poëzie, yoga enz. en door het gesprek hierover, bij voorkeur in een enigszins meditatieve sfeer en met eerbied en respect voor elkaar.
Meer over onze doelstelling, werkwijze etc. is te lezen in KCS in vogelvlucht.
*Voor meer informatie zie: www.stemindestad.nl, www.groenmarktkerk.nl en www.speling.nl.
Mijn God,
ik hoef niet naar de hemel te klimmen
om met U te spreken
en bij U mijn vreugde te vinden.
Ik moet mijn stem niet verheffen
om met U te praten.
Al fluisterde ik heel zacht,
Gij hoort me al; want Gij zijt in mij,
ik draag U in mijn hart.
(Teresa van Avila)
Van Teresa van Avila (1515-1582) is bekend dat zij op een eigenzinnige wijze haar leven vorm heeft gegeven. Samen met enkele anderen heeft zij een nieuwe stijl van religieus leven ontwikkeld, goeddeels tegen de heersende vanzelfsprekendheden in. Haar vastberadenheid daarin moge mede door karakter en aanleg bepaald zijn, het gevoel voor de goede richting en de maatvoering heeft zij al doende moeten vinden.
Hoe is zij in haar tijd tot dat onderscheidingsvermogen gekomen? Wat is haar geheim om bij de vele heftige en tegengestelde invloeden niet verloren te lopen? We proberen elementen van dat geheim op te sporen in haar autobiografie, het boek van haar leven.* We proberen vervolgens te zien hoe die elementen, wellicht in een voor onze tijd gewijzigde vorm, ook ons eigen leven richting kunnen geven.
*Teresa van Avila, Het boek van mijn leven. Ingeleid door Elisabeth Peeters en Ulrich Dobhan; vertaald door Carlos Noyen, Carmelitana, Gent 2009, 458 blz., ISBN 978 90 7667 170 3.
Dagen: Drie zaterdagen (11.00 – 16.30 uur)
Data: 12 jan – 9 feb – 9 mrt
Kosten: 60 euro
Begeleiding: Frans Maas
… zijn als een boom,
geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht,
zijn bladeren verdorren niet.
Alles wat hij doet komt tot bloei. (Psalm 1, 3)
Psalm 1 prijst de mens gelukkig, die zal zijn als deze boom. Zo geaard te zijn, wie verlangt dat niet? Veelal lijken we op bomen die soms hun stevigheid voelen en tegen een stevige rukwind kunnen, maar andere keren door tegenslagen of teleurstellingen sterk uit balans kunnen raken. Dan kan het gevoel opkomen dat de grond onder je voeten wegzakt en dat je op drijfzand terecht komt.
Hoe opnieuw te aarden in goede grond, bij moeilijke of teleurstellende ervaringen? De Duitse benedictijn Anselm Grün, die ook in Nederland grote bekendheid geniet door zijn bestsellers op het gebied van geloof en spiritualiteit, is daar sterk naar op zoek. Grün haalt in zijn boeken ervaringen uit het dagelijkse leven naar voren en reikt gedachten aan die tot verheldering en verdieping kunnen leiden. Mogelijk worden deze handreikingen voor de lezer richtingwijzers om dieper in zichzelf te aarden.
Grün gaat hierbij de weerbarstige realiteit niet uit de weg. Volgens hem zijn In ieders leven bronnen aan te boren, die reinigen, verfrissen en opnieuw werkzaam kunnen worden. Het zijn levensbronnen die al in je kindertijd aanwezig zijn. Met voorbeelden en verhalen verwijst hij hiernaar. Deze nieuwe krachten krijgen pas een kans als je niet alleen je situatie onder ogen ziet, maar ook accepteert wie je bent. Dan ontstaat er een innerlijke ruimte met de mogelijkheid om te veranderen en te groeien.
Graag spreekt Anselm Grün in dit verband over een geaarde spiritualiteit, die groeit uit eigen levenservaring. Goed leven, vreugde en geluk zijn er de vrucht van. Voor Grün is geluk willen zijn wie je bent.
Geluk is een stille vogel.
Hij zal niet komen als de slaap of de droom,
wanneer je hem roept.
Steek je hand heel rustig uit en het is best mogelijk
dat hij erop gaat zitten.
Als je hem grijpt, jaag je hem weg.
(Uit: Anselm Grün, Het grote boek van het ware geluk)
In de cyclus Geaard zijn in goede grond lezen we teksten van Anselm Grün en van andere auteurs en kijken we hoe we er door geraakt worden. Door onderling gesprek en het beleven van stilte proberen we zicht te krijgen op wat voor ons goed leven is. Ook andere werkvormen kunnen ons daarbij behulpzaam zijn.
Dagen: Vijf dinsdagen (19.30 – 22.00 uur)
Data: 15 jan – 29 jan – 12 feb – 26 feb – 12 mrt
Kosten: 50 euro (Voor medewerkers van Stem in de Stad
en Groenmarktparochie 12.50 euro)
Begeleiding: Jody van der Velde en Riet Spierings
In het voorjaarsprogramma 2013 drie films die mededogen thematiseren. Compassie is voor ieder van ons onontbeerlijk. ‘Mededogen is zelfs onze menselijke bestemming’, zegt Hein Stufkens. Karen Armstrong heeft met het Handvest voor Compassie aangetoond dat mededogen inderdaad van alle tijden en plaatsen het bindend visioen is van religies. Ook veel films laten zien hoezeer het in het leven en samenleven draait om mededogen. Soms in positieve beelden, denk maar aan de films Des hommes et des dieux en As it is in heaven, die tonen hoe een leven vanuit mededogen mogelijk is. Maar het kan ook gebeuren dat films verbeelden hoe moeilijk het is om te leven vanuit mededogen. Ze zetten de kijker eerder aan het denken over wat er nodig is om te groeien in compassie.
Dat groeien in mededogen noodzakelijk is in onze globaliserende samenleving, staat echter buiten kijf. We zijn op elkaar aangewezen en hebben elkaar nodig, over de traditionele grenzen heen, tussen generaties en landen in. Filmbeelden kunnen ons helpen hoe daaraan gestalte te geven. De drie Franstalige films, die we zullen zien, helpen ons op weg. Ouders en kinderen, leraren en leerlingen, christenen en moslims, ze zullen elkaar in deze films vroeg of laat ontmoeten in mededogen.
Monsieur Lazhar
Een doodgewone donderdagmorgen op een keurige basisschool in Montréal. De elfjarige Simon is aan de beurt om de melkpakjes klaar te zetten en loopt een paar minuten voor de bel gaat alvast naar binnen. In zijn klas treft hij juf Martine aan, opgeknoopt aan haar eigen sjaal in de hoek van het lokaal. In Monsieur Lazhar komen zelfmoord, rouw, asielbeleid, pesten, fysiek contact tussen kinderen en volwassenen aan bod, maar wel door regisseur Philippe Falardeau op een heel fijnzinnige manier gebracht. Het had een overvol melodrama kunnen opleveren, maar dat is het niet geworden. De klas krijgt een vervangende meester, Bachir Lazhar, een Algerijnse immigrant. Zijn lesmethoden blijken nogal ouderwets, maar de pijn van de kinderen voelt hij haarfijn aan. Zijn kracht zit in zijn vermogen tot mededogen, niet in de laatste plaats door wat hij zelf in Algerije aan schokkends heeft meegemaakt. Monsieur Lazhar toont ons positieve beelden van mededogen, zij het met een treurig randje en zonder veel sentiment. De film werd beloond met een Oscarnominatie voor de beste niet-Engelstalige film en de publieksprijs op het filmfestival van Rotterdam 2012.
Le fils
Deze film van de gebroeders Jean-Pierre en Luc Dardenne heeft ook een leraar als hoofdpersoon, maar is veel beklemmender van aard. Olivier is een heel goede leraar. Hij woont in Luik en is gescheiden. Met veel geduld brengt hij vmbo-leerlingen het vak van timmerman bij. Totdat een nieuwe leerling zich aandient. Dan zien we Olivier veranderen in een man die geobsedeerd raakt. Langzaam wordt duidelijk welke tragische gebeurtenis de leraar en leerling met elkaar verbindt. Elke scène is gefilmd in één shot en duurt drie à vier minuten. De beweeglijke camera filmt de personages bijna uitsluitend op de rug, als het ware achter de feiten aan lopend. Elk detail heeft effect op de psychologische werking van de vertelling. We wilden alles zo insnoeren en onder druk zetten dat je het gevoel krijgt dat de boel gaat exploderen. De timmerman staat voor de keuze: blijft hij hangen in het verleden of kiest hij voor het leven? De film is intens en verwarrend en vertelt over de onzekerheid die het zetten van belangrijke stappen met zich meebrengt. Iemand die in de omstandigheden van Olivier nog compassie op kan brengen, getuigt van grote menselijkheid.
Le grande voyage
De Marokkaanse vader Mustapha voelt dat hij niet lang meer te leven heeft. Voor hij sterft wil hij nog een pelgrimstocht maken naar Mekka. Hij draagt zijn jongste zoon Reda, die in Frankrijk is opgegroeid, op om hem te brengen met de auto. Een welhaast onmogelijke opgave voor de jonge man, die net voor zijn eindexamen staat en ook nog zijn vriendinnetje moet achterlaten. Bovendien verloopt de communicatie tussen de moderne Reda en zijn traditionele vader uitermate stroef. Zelfs nu ze noodgedwongen de hele dag samen doorbrengen, slagen ze er nog niet in elkaar te begrijpen. De pelgrimstocht naar Mekka is ruim 4500 kilometer lang, maar de afstand tussen vader en zoon lijkt nog veel groter te zijn. Verder maken komische voorvallen, toevallige ontmoetingen en persoonlijke confrontaties de reis onvoorspelbaar. Maar eindelijk praten ze dan toch met elkaar. Deze film is een grote oefening in mededogen tussen twee generaties moslimimmigranten in Europa. Regisseur Ismaël Ferroukhi deed inspiratie op voor het verhaal toen hij met zijn eigen vader een tocht naar Mekka maakte. Le Grand Voyage won in 2004 in Venetië de Gouden Leeuw voor Beste Debuutfilm.
Van de deelnemers wordt verwacht dat ze in verband met het groepsproces aan de hele cyclus meedoen.
Dagen: Drie zaterdagen (11.00–16.30 uur)
Data: 19 jan – 2 feb – 23 feb
Kosten: 60 euro
Begeleiding: Marjeet Verbeek en Wilbert Sentenie
Het is beslist waar, zoals de filosofen zeggen, dat het leven naar achteren moet worden begrepen. Maar ze vergeten de andere kwestie, dat het leven naar voren moet worden geleefd. (Søren Kierkegaard)
De belangstelling voor Kierkegaard (1813-1855) blijft onverminderd groot, al leefde hij in de eerste helft van de negentiende eeuw. Ook het afgelopen jaar zijn er weer nieuwe vertalingen van zijn werk verschenen. Kierkegaard heeft aangevoeld dat zijn gedachten furore zouden maken. Weliswaar op termijn. Want hij besefte dat hij met zijn beschouwingen over het leven pas lang na zijn dood begrepen zou worden. Met humor en zelfspot neemt hij daarom voorlopig machteloos genoegen met de rol van clown, die hij in zijn dagboeken beschrijft:
Toen er eens brand uitbrak achter de coulissen in het theater, rende de clown voor het voetlicht om terstond het publiek te waarschuwen. Maar dit dacht dat het een grap was en begon spontaan te applaudisseren. Hij herhaalde zijn waarschuwing, maar men jubelde nog harder. Zo gaat, me dunkt, heel de wereld ten onder: onder het algemeen gejubel van al die pientere koppen, die menen dat het een grap is.
Kierkegaard wordt de grondlegger van het existentialisme genoemd. Deze filosofische stroming legt de nadruk op het bestaan, de vrijheid en de eigen keuze. Een mens vormt zichzelf en zijn wereld. Hij is subject van zijn eigen bestaan.
Kierkegaard is een religieus denker die met beide benen op de grond staat. Hij houdt van paradoxen: volgens hem is het gewone leven een schipperen tussen tijd en eeuwigheid. Naarmate men evenwel de eeuwigheid in zijn leven van groter gewicht laat zijn, kan men een vastere koers varen.
Wij willen in de dagboeken van Kierkegaard lezen en daarover met elkaar in gesprek gaan. Deze filosoof is soms niet makkelijk. En daarom bij uitstek geschikt om samen te lezen, om hem te begrijpen en vooral om in gesprek te raken over ons eigen leven. Iedere keer blijkt weer hoe verrijkend het is naar aanleiding van de kwesties, die Kierkegaard aanreikt, te luisteren naar elkaars levenservaringen.
Als basis gebruiken we het boek Kierkegaard. Dagboeknotities, een keuze samengesteld, vertaald en van biografische inleidingen voorzien door drs. W.R. Scholtens met een voorwoord van prof. Dr. B. Delfgaauw, Uitgeverij Ten Have, Baarn 1971, ISBN 90 259 0078 X. Het boek is nog antiquarisch ( onder meer bij bol.com) verkrijgbaar. Voor degenen die niet in het bezit kunnen geraken van dit boek, zullen we tegen kostprijs kopieën van de leesgedeelten verstrekken.
Dagen: Vijf maandagen (14.00 – 16.30 uur)
Data: 21 jan – 4 feb – 18 feb – 4 mrt– 25 mrt
Kosten: 50 euro
Begeleiding: Riet Spierings en Krijn Kramer
Zij dragen nog vrucht als ze oud zijn
en blijven krachtig en fris. (Psalm 92, 15)
Ouder worden gaat vanzelf. De jaren tellen, we worden wat trager en het lijkt soms of de tijd steeds sneller gaat. In het ouder worden gebeurt er veel met een mens. Niet alleen lichamelijk verandert er veel, maar ook innerlijk. Lichamelijk gezien zijn er op den duur sporen van aftakeling. Het leven kan soms een hele opgave worden.
In geestelijk opzicht kan er zich een levensweg ontplooien waarin niet van achteruitgang, maar van groei sprake is. Innerlijk groeien naar wijsheid en geestelijke ruimte is een gave. En wie verlangt daar niet naar…
‘Oud worden is ook niet alleen maar verliezen. Het is fijn dat er niets meer van je verwacht wordt. De vrijheid die je krijgt is groot, er komt innerlijke ruimte om te doen wat jij belangrijk vindt. Je hebt steeds minder te verliezen… En alles wat je loslaat geeft ruimte voor nieuwe dingen, geeft tijd om na te denken, beter om je heen te kijken, wijzer te worden, meer te geven en meer te ontvangen.’ Agnes Grond
Aan de hand van teksten en gedichten gaan we in gesprek met elkaar. Teksten waarin niet voorbijgegaan wordt aan wat ouder worden moeizaam maakt. We proberen met elkaar te ontdekken of ook in het moeizame ruimte, innerlijke ruimte en vrede te ontdekken is. We kijken naar onderwerpen zoals: weglopen vóór en beamen van het ouder worden, vreugde en verdriet, vasthouden en loslaten, zin geven en zin ontvangen, afhankelijkheid en vrijheid, toenemende beperkingen en overgave, eenzaamheid en stilte, op weg naar het einde en ontvankelijk worden.
We kijken naar de teksten vanuit onze eigen ervaringen met het ouder worden en oud-zijn. We proberen een spiritualiteit op het spoor te komen die past bij de weg die we gaan in de derde levensfase. De ervaring is dat in het er samen over praten behalve herkenning vooral ook verdieping kan groeien. Misschien dat we zo een eigen weg kunnen gaan, waarin we de innerlijke vrede vinden die in de ouderdom bij ons hoort.
Later
word ik een lief oud mens
mild en wijs
mijn ogen verraden
van die kleine binnenpretjes
wie met verhalen komt
vindt een geduldig oor
en allen zijn ze me even lief
want het leven
heeft van mij
een vredig mens gemaakt
ja laat ik dat eens doen (bewerking van C. Bekius)
Dagen: Vijf woensdagen (14.00 – 16.30 uur)
Data: 23 jan – 6 feb – 20 feb – 6 mrt − 20 mrt
Kosten: 50 euro
Begeleiding: Joanne Kruiswijk Jansen en Wil Simis−Goddijn
Wij hebben gezegd dat iedereen naar het beraad wordt geroepen en wel om de volgende reden: de Heer openbaart vaak aan een jongere wat het beste is. (Benedictus van Nursia)
Rick Timmermans (1987) is freelance journalist en schrijver. In 2011 publiceert hij zijn eerste boek. Hij is dan 24 jaar. Ruim een jaar eerder studeerde hij af aan de Christelijke Hogeschool Ede op het onderwerp Wat is Benedictus’ boodschap voor vandaag? Zijn eerste boek ligt in de lijn van zijn zeer hoog gewaardeerde scriptie. Dit boek met als titel Hunkeren naar rust. Pelgrimeren door de Regel van Benedictus* lezen we in deze cyclus.
Met de vraag ‘zou Benedictus ook in deze tijd een boodschap hebben voor mensen buiten het klooster?’ begint de jonge journalist, die gereformeerd is opgevoed, aan zijn pelgrimage langs kloosters in binnen- en buitenland. Het is een journalistieke zoektocht geworden met gesprekken met monniken in Nederland en Frankrijk en met oblaten van de St.-Willibrordabdij te Doetinchem en van de abdij Sint Benedictusberg in Vaals. Van deze oblaten, onder wie Petra den Dulk en Wil Derkse, zijn korte portretten opgenomen.
In diverse hoofdstukken komen verschillende actuele thema’s als geld, tijd, stress, bidden, eten, vrede en duurzaamheid aan bod. De onderwerpen verrassen door de frisse toon waarop ze worden beschreven. De levendige gesprekken met benedictijnen en de persoonlijke betrokkenheid van de schrijver zorgen ervoor dat de items concreet worden behandeld. De persoonlijke bevindingen en de voorbeelden uit de gelééfde ervaring laten zien dat de auteur niet wegzweeft van de realiteit. Hij toont niet alleen de mooie kanten van het monastieke leven, maar ook de moeilijke. Mislukkingen, zwakheden en worstelingen krijgen ruimschoots aandacht. Met andere woorden, de benedictijnse zijns- en leefwijze is net zo menselijk als het leven buiten de muren van een abdij. Er is dan ook veel herkenning in dit veelzijdige onderzoek naar de betekenis van de benedictijner leefregel voor deze tijd.
In zijn zoektocht naar grondhoudingen, die vruchtbaar kunnen zijn voor de inrichting en oriëntatie van zijn leven, ontdekt Rick Timmermans dat zoeken naar balans het beste gebeurt met mate en dat er meer ruimte voor de ander kan komen als je minder op jezelf bent gericht. Pauline Weseman eindigt haar boekbespreking in Trouw min of meer in dezelfde geest: Timmermans ontdekking dat alles niet perfect hoeft, dat je voor God goed bent zoals je bent, geeft hem rust. En met dat besef vangt hij misschien wel meer de geest van Benedictus dan menig ander boek over deze heilige.
Op vijf donderdagmiddagen wisselen we uit wat ons in Hunkeren naar rust het meest heeft geraakt. In gesprek met elkaar hopen we door te dringen tot benedictijnse levenskunst en tot de levenskracht, die ons beweegt in het persoonlijke en maatschappelijke leven.
*Rick Timmermans, Hunkeren naar rust. Pelgrimeren door de Regel van Benedictus. Ten Have 2011, 176 blz., ISBN 978 90 259 6151 0.
Dagen: Vijf donderdagen (14.00 – 16.30 uur)
Data: 7 feb – 21 feb – 7 mrt – 21 mrt – 4 apr
Kosten: 50 euro
Begeleiding: Lia Vergouwen en Vic Bos
Kom, kom, wie je ook bent.
Schande is hier onbekend.
Al zwoer je duizend eden
die je keer op keer weer brak.
Kom, blijf komen, kom.
(Soefidichter Rumi)
David… jongste en achtste zoon van Isaï, achterkleinzoon van Ruth… een herdersjongen op wie God, zo vertelt het Bijbelverhaal, zijn oog laat vallen om tot koning gezalfd te worden. Vaardig met de lier en goed van de tongriem gesneden. Berichten over sterke staaltjes van krijgsmankunst, afgewisseld met verhalen over vriendschap en over een groot vermogen het beste in mensen naar boven te halen. Een man met charisma voor wie God zelf een zwak lijkt te hebben.
Maar ook een twijfelachtige echtgenoot en een vader die niet veel bespaard blijft. Een leider die – eenmaal gewend aan de macht? – een verschrikkelijk scheve schaats rijdt.
Wie is David? Herdersjongen, zanger, guerrillaleider, koning, Messias? De man David, vriend, vader, minnaar: Marc Chagall weet er meer van. Wie vaker een cyclus bij onderstaande begeleiders heeft meegemaakt, weet inmiddels dat Chagall voor hen een bijzondere inspiratiebron en gids begint te worden. Deze grote joodse schilder helpt ons met kleur, vorm en beweging kijken, lezen en duiden. Brengt ons in beweging en raakt ons. En dan blijkt ook de geschiedenis van David actueel en inspirerend.
Voor ieder die van echte mensen houdt, mensen van vlees en bloed. Zeker geen perfecte mensen maar wel kleurrijk en sterk, vol esprit. In David hopen we een aanstekelijk voorbeeld te vinden van echt mens-zijn. Een authentiek mens wiens leven juist door alle ups en downs heen een bron van wijsheid is geworden en ons brengt bij onze oorspronkelijkheid, bij wat mogelijk de bedoeling is van ons leven. Een levensverhaal ook met een onderstroom van onvoorwaardelijkheid, met verrassende perspectieven en nieuwe inzichten.
Een keuze uit het werk van Chagall over David en de daarbij passende verhalen brengen ons bij onszelf en in gesprek met elkaar. Voor het lezen van de teksten maken we gebruik van de methode van de Lectio Divina waardoor we de teksten op een meditatieve manier zullen lezen.
Dagen: Drie vrijdagen (10.30 – 16.30 uur)
Data: 22 feb − 8 mrt – 22 mrt
Kosten: 60 euro
Begeleiding: Dinette Kooiman en Mineke Kroes
Zen-Zien-Tekenen is een stille meditatie met als oefening intensieve aandacht, onbevangen waarnemen en met als werkvorm tekenen.
Tekenen als een vorm van mindfulness: om de wereld werkelijk te leren zien. Om te leren waarnemen zonder te oordelen.
Tekenen als vorm van actieve meditatie: je zondert je niet af, maar bent juist volop aanwezig in het hier en nu. Het helpt je om met volle aandacht in het leven te staan. Er ontstaat rust, je krijg meer energie en je neemt scherper waar.
Tekenen kun je overal en alles, het maakt niet uit, alles in onze omgeving is onderwerp om te tekenen. Alle heel gewone dagelijkse dingen worden bijzonder als je ze ziet met een oog dat tekent. Als je ogen opengaan is alles inspirerend. Al tekenend ga je zien, en al ziende ontdek je en leef je in verbondenheid met alles wat je ziet. Potlood of pen en papier is alles wat je nodig hebt.
Het Zen-Zien-Tekenen is niet op de eerste plaats gericht op het leveren van artistieke prestaties en is ook niet bedoeld als ‘creatieve bezigheid’. Ervaring met zenmeditatie en ‘kunnen tekenen’ is geen vereiste. Wel wordt van de oprechte beoefenaar van Zen-Zien-Tekenen openheid, doorzettingsvermogen, inzet en vertrouwen verwacht. Ook vioolspelen leer je niet in één dag.
Aanbevolen literatuur: De boeken van Frederick Franck, m.n. Zen zien, zen tekenen (ISBN 9063500637) en Maria Adriaens, Ruimte zien (ISBN 9056700936). Voor verdere informatie zie ook www.zenzientekenen.nl.
Dagen: Twee zaterdagen (11.00 – 16.30 uur)
Data: 2 mrt – 16 mrt
Kosten: 40 euro
Begeleiding: Leo van Vegchel
Speling is een driemaandelijks tijdschrift voor bezinning. Het tijdschrift geeft ruimte aan eigentijdse spiritualiteit, die midden in het leven staat, en zoekt daarin naar verdieping. In 2009 vierde Speling haar 60-jarig bestaan. Ter ere van die verjaardag gaf Peter Nissen, redactielid van Speling, een lezing. Een korte impressie hieruit als aanbeveling van het tijdschrift: ‘De Nederlandse samenleving ruist en ritselt sinds het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw van de spiritualiteit. Sinds enkele jaren staat de hele maand november in Nederland in het teken van de spiritualiteit. De boekhandels liggen vol boeken over spiritualiteit. (…) Ik vermoed in elk geval dat de Nederlandse karmelieten deze ontwikkeling zestig jaar geleden niet hadden durven voorspellen, toen zij in 1948 begonnen met het tijdschrift Carmel, met de ondertitel Tijdschrift voor Carmelitaanse geschiedenis en geestelijk leven, en nog minder veertig jaar geleden, toen zij hun tijdschrift Carmel omdoopten in Speling. Speling is al die jaren een toonaangevend tijdschrift geweest van christelijke spiritualiteit. (…)
Er is op de markt van zingeving en spiritualiteit behoefte aan onderscheidingsvermogen en dus aan bezinning, in de zin waarin het tijdschrift Speling die verstaat. Met een open oog en een open oor voor wat er ruist en ritselt in onze tijd, wil Speling de voorraadschuren van de christelijke traditie van spiritualiteit wijd open zetten om de spirituele honger van onze tijd te kunnen stillen, niet met fast food uit een religieuze McDonalds, maar met degelijke kost. Dat is waar Speling voor wil staan, in deze bewogen tijden. (…) Speling wil de vinger bij de pols van de tijd houden. Het tijdschrift is steeds op zoek geweest naar geaarde, belichaamde en bijdetijdse spiritualiteit. (…) Het heeft vanaf zijn oprichting de tekenen van de tijd willen verstaan, zonder trendy of modieus te willen worden.’
Op diverse plekken in het land zijn inmiddels leesgroepen opgericht. Artikelen uit recente Spelingnummers worden gelezen en besproken. Naar aanleiding daarvan worden persoonlijke ervaringen uitgewisseld. Ook in Haarlem zijn we, onder de vleugels van het KCS, in het najaar van 2012 gestart met een dergelijke leesgroep. Er hebben zich inmiddels al verschillende gegadigden gemeld.
Om een idee te krijgen: het jaarthema van 2012 was: Op zoek naar bronnen van bezieling. Ieder nummer diept een thema uit, te weten: muziek, de natuur, kunst en inspirerende mensen en teksten.
Dag: Dinsdagavond 26 maart (19.30 – 22.00 uur)
Data: Nader overeen te komen
Kosten: 40 euro per jaar
Begeleiding: Connie van den Herik en Krijn Kramer